Recenzja [29] - A jeśli rzeczywistość to tylko fikcja?

Ile razy zastanawialiście się, czy wydarzenia, których byliście świadkami, zdarzyły się naprawdę czy były jedynie złudzeniem? Sytuacje wydawały się niemal wyssane z palca, a każdorazowe przestawienie faktów na głos brzmiało absurdalnie. Sylwia Bies w swojej debiutanckiej powieści Fikcja prowadzi bohaterów przez prawdę i fałsz, stawiając między nimi cieniutką granicę, której przekroczenie przynosi wyłącznie cierpienie.

W Fikcji główną rolę odgrywa Kaja. Poznajemy ją w dniu urodzin, na które specjalnie z Londynu przeleciała jedyna przyjaciółka Kama. Kaja jest też spełnioną żoną Wojtka i spodziewa się dziecka. W tamtej chwili świat nie może wydawać się piękniejszy. Bohaterka chyba jednak wyczerpała przypisany limit szczęścia, ponieważ wtedy dochodzi do wypadku samochodowego, w którym ginie Wojtek, jej bratnia dusza. Świat zaczyna się sypać, Kaja popada w depresję tak silną, że próbuje popełnić samobójstwo, nie bacząc na małego człowieka rosnącego w brzuchu.

Na szczęście (lub nie) w tym niegodnym czynie przeszkadza jej Filip, młodszy brat Wojtka. Obiecuje zaopiekować się bratową oraz jej nienarodzonym synem.

Kolejna część przedstawia losy bohaterów siedem miesięcy później. Kaja urodziła zdrowego, silnego Franciszka, którego wychowuje wraz z nowym mężem, Filipem, w domu zbudowanym na spokojnym osiedlu pod Krakowem. Problem polega na tym, że z dnia na dzień Kaja czuje się słabsza psychicznie, wiele rzeczy zaczyna nie grać, a Filip zdaje się posiadać całkiem inną twarz. Raz kochający, dbający o rodzinę ojciec i mąż, a po paru chwilach wrzeszczący, pedantyczny tyran, zabraniający Kai opuszczać dom. Kobieta momentami czuje się jak w klatce, nagminnie bije się z myślami, próbuje odnaleźć sens i logikę. 

Aż nagle całe życie Kai okazuje się fikcją.

Niesamowity thriller psychologiczny, który z każdą przeczytaną stroną wzbudzał masę nowych emocji. Od radości, przez niepewność, aż do irytacji i wściekłości. Jako czytelnik wpadłam między kakofonię uczuć. Historia Kai wywoływała ogromną niepewność - kompletnie nie wiedziałam, czego spodziewać się po książce. Mogę też przysiąc, że ostatnie rozdziały czytałam na jednym tchu. 

Bohaterowie zostali wykreowani realistycznie, momentami za bardzo, co trochę przerażało. Akcja toczyła się idealnie: raz zwalniała, by przekazać wszystkie myśli, z którymi zmagała się bohaterka, by zaraz potem przyspieszyć. Chwilami trochę nużyły mnie fragmenty, gdzie Kaja ciur na siłę próbowała wytłumaczyć postępowanie Filipa i swoje. Nie rozumiałam też, dlaczego pod nieobecność męża nie mogła po prostu uciec z domu, ale to najwidoczniej wynikało ze słabej psychiki bohaterki.

Cóż mam więcej napisać? Fikcja siada na psychę, szczególnie wydarzenia z części trzeciej. Tam w ogóle nie wiedziałam, co się dzieje. Czy Kaja naprawdę zaczęła tworzyć nową rzeczywistość? Czy Filip faktycznie jest dobrym, kochającym mężem i ojcem, którego przybija choroba żony i który nie potrafi sobie z nią poradzić? 

Jestem niesłychanie zadowolona, że dałam szansę kolejnemu debiutowi. Fikcję polecam z czystym sumieniem zarówno fanom thrillerów psychologicznych, jak i osobom, które mają chęć poczytać o bardzo zagubionej kobiecie, za wszelką cenę próbującej odnaleźć się w nowej roli. Bo Kaja jako matka musi przede wszystkim zadbać o dziecko, w czym ani przyjmowane pigułki, ani problemy z zanikiem świadomości, a już szczególnie mąż-tyran nie pomagają. 

8/10

Fikcja
Sylwia Bies
Wydawnictwo Vectra
Opole 2020
Stron: 280