Don Tillman, genetyk na uczelni w Melbourne w Australii, może uchodzić więc za jednego z niewielu ludzi, których rozgryźć jest nadzwyczaj łatwo. Ma ustalony porządek dnia, jaki sumiennie przestrzega, tylko czasami nanosząc stosowne poprawki do harmonogramu w zależności od wystąpienia naprawdę nagłej sytuacji (zwykle za tymi zmianami stoi inny człowiek, który spóźnił się na spotkanie lub całkowicie je odwołał). Prowadzi Ujednolicony Program Posiłków, w każdy dzień tygodnia jedząc tę samą potrawę - to rozwiązanie posiada aż osiem zalet, m.in. standaryzację listy zakupów, minimalizację strat czy zdrową, zbilansowaną dietę zaplanowaną z dużym wyprzedzeniem. Ma zadowalającą pracę na uczelni, prowadzi badania genetyczne, posiada aż dwoje przyjaciół i co niedziele rozmawia z matką.

W rzeczywistości Don Tillman jest człowiekiem, którego rozgryźć jest niezmiernie trudno. Może i tworzy harmonogramy, nie potrafiąc żyć spontanicznie, ale wiele trudności przysparza mu kontakt z drugim człowiekiem. Nie potrafi prowadzić small-talku, nie zna ironii, nie rozróżnia sarkazmu, wszystko odbierając dosłownie. Przede wszystkim Don nie umie określać emocji rozmówcy, przez co często pakuje się w kłopoty lub wywołuje lawinę śmiesznych sytuacji. Zwłaszcza podczas kontaktu z kobietami.

Co więc nagle skłania Dona do utworzenia Projektu "Żona" w celu znalezienia odpowiedniej towarzyszki na resztę życie? Chyba ma już dość nieudanych randek, dlatego robi coś, co osoba pokroju Dona robi najlepiej: wprowadza do obiegu odpowiednie kwestionariusze, co chwila je ulepszając i uszczegóławiając. Teraz wystarczy tylko czekać aż idealna kandydatka na żonę znajdzie się sama.

W międzyczasie do gabinetu Dona przychodzi roztrzepana Rosie - barmanka, która prosi o pomoc w zidentyfikowaniu biologicznego ojca, tworząc tym samym nowy projekt. Czy poszukiwanie ojca wpłynie w sposób oczywisty na poszukiwanie żony?

Projekt "Rosie" to tom otwierający trylogię o Donie Tillmanie i zarazem niesamowicie wciągająca historia pełna zabawnych oraz wzruszających momentów. Czytelnicy z zapartym tchem śledzą losy głównego bohatera, często kręcąc z politowania głową nad wyborami Dona, a innym razem współczując mu braku umiejętności poprawnego zachowania się w społeczeństwie. 

Fabuła prowadzona jest w sposób dynamiczny, choć zawiera multum przemyśleń życiowych Dona, nierzadko wymienianych punktowo. Autor posługuje się misternym językiem, idealnie pasującym do intelektu bohatera oraz towarzystwa, w jakim się obraca (profesorowie, doktorzy czy psycholodzy). Dopiero nadejście Rosie, wkroczenie z buciorami zwyczajnej, nieco szalonej dziewczyny wprowadza ogromny chaos w uporządkowany system. Od tej chwili akcja nabiera rozpędu i obfituje w niesamowicie zabawne wydarzenia. Wiele razy popłakałam się ze śmiechu.

Projekt "Rosie" dodatkowo pokazuje funkcjonowanie osoby z zespołem Aspergera, jest więc wyjątkowo mądrą i nieszablonową propozycją. Nigdy nie czytałam równie oryginalnej książki, doskonale skupiającej się na uczuciach osób niejednokrotnie wykluczanych ze społeczeństwa z powodu swojej inności. 

Zdecydowanie polecam poznać Dona Tillmana w całej okazałości, bo będzie to spotkanie niezapomniane. Mogę zagwarantować doskonałą zabawę oraz niesamowicie emocjonującą przeprawę pełną wzruszeń. Projekt "Rosie" to przepiękna historia idealna do poduszki, podróży czy w przerwie między pracą dla każdego, bez względu na ulubiony gatunek literacki. Dlaczego? Bo zachwyci każdego. :)

8,5/10

➝ Efekt Rosie

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu

Nie wiem, jak Wy, ale moje życie ostatnio pędzi jak szalone. Warto się więc chociaż na chwilę zatrzymać i odsapnąć. Chyba do podobnych wniosków doszła założycielka pewnego wydawnictwa, nadając mu iście spokojną nazwę.

Przystopujcie na parę sekund, a ja Wam opowiem o kolejnym niszowym wydawnictwie wartym uwagi...

Parę słów o + co wydają

Z tego, co przeczytałam, wynika, że wydawnictwo prowadzi jedna osoba: Anita Musioł - niesamowite, prawda? Założycielka zajmuje się wszystkim: od wyszukiwania książek, szykowania planów wydawniczych, po budżety, promocje oraz prawa publikacji i produkcję. 

Pauza specjalizuje się w wydawaniu literatury z wyższej półki i wyłącznie autorów zagranicznych. To tam czytelnicy znajdą znane i nagradzane książki z całego świata. Wydawnictwo istnieje od 2017 roku, a pierwsza powieść ukazała się już w styczniu 2018. Pauza ma na swoim koncie prawie 25 książek.

Wybrane tytuły

Przejrzałam listę publikacji wydanych nakładem Pauzy i wybrałam kilka, które mogłyby Was zainteresować. Jeśli klikniecie w okładkę, przeniesiecie się na stronę ze szczegółami. 

      

Co więcej?

Na stronie (a dokładniej podstronie O nas) pojawia się wiele filmików z YouTube'a, w których Anita Musioł opowiada, jak wygląda praca w wydawnictwie, jak przebiega proces wydawania książki, etc. Pojawiają się również rozmowy dotyczące literatury, więc z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Moim zdaniem to świetnie stworzony kącik okołoksiążkowy, pozwalający na miłe spędzenie czasu. Na Pauzę od rzeczywistości. :)

Strona internetowa: https://wydawnictwopauza.pl/
Facebook: https://www.facebook.com/WydawnictwoPauza/

Kojarzycie Wydawnictwo Pauza? Czytaliście książki wydane ich nakładem?

Po dosłownym pochłonięciu części pierwszej Tir Alain, czyli Filarów Świata (kliknij, żeby przejść do recenzji), byłabym głupia, nie sięgając od razu po Światło i Cienie. Wyznam we wstępie, że i tym razem Anne Bishop wywarła na mnie ogromne wrażenie, pozwalając zupełnie wsiąknąć w magiczną krainę oraz poznać wspaniale wykreowanych bohaterów. 

Jeśli chcecie poznać więcej szczegółów, przez które nie mogłam spać po nocach, to zapraszam do dalszej recenzji. :)

Światło i Cienie rozpoczynają się stricte po wydarzeniach mających miejsce w pierwszej części. Lyrrze udaje się wreszcie odnaleźć Aidena, z którym postanawia wyruszyć w podróż po Sylvalanie w celu namawiania kolejnych klanów Fae do zejścia do świata ludzi i bronienia ciągle wyrzynanych wiedźm. Jako Bard i Muza próbują posłać pieśni do jak najodleglejszych zakątków, żeby ludzie dowiedzieli się, kim w rzeczywistości są Czarne Płaszcze. Trudo jednak jest szerzyć prawdę, skoro Tropicielka i Światły, główni rządzący Fae, niemal ostatecznie wypędzają ich z Tir Alainn, a ich słowa zamieniają w kłamstwa.

W międzyczasie czytelnicy poznają zachodnie krainy i zamieszkujące tam klany Fae, rodziny wiedźm czy wioski ludzi. Liam to młody baron, który po śmierci ojca dopiero co przejął władzę nad Willowsbrook. Mieszka w posiadłości wraz z matką i młodszą siostrą. Podczas spokojnego popołudnia przy herbacie dowiaduje się prawdy o podłości ojca oraz faktu posiadania przyrodniej siostry będącej wiedźmą. Czy Liam mimo uprzedzeń będzie potrafił zaakceptować nowego członka rodziny? Co ze zbliżającą się naradą baronów i mającym mieć wówczas miejsce głosowaniu dotyczącym losów kobiet całego kraju?

Ashk czuje w kościach, że źle się dzieje. Wpływy Czarnych Płaszczy docierają na zachód, wobec czego Pani Lasu będzie zmuszona do podjęcia odpowiednich kroków...

Światło i Cienie są idealną kontynuacją serii. Ilość pojawiających się wątków nie pozwala oderwać się od książki choćby na sekundę. Zwłaszcza, że autorka idealnie dawkuje pozyskiwanie przez czytelnika informacji, jedne wątki zakańczając, zaś inne coraz mocniej mutując i ostatecznie ich rozwiązanie przenosząc na trzeci tom (mam nadzieję). W drugim tomie akcja goni akcję i akcją popędza - głównie, ponieważ czasami pojawiają się fragmenty pełne spokoju, humoru czy wzruszeń. Światło i Cienie bogate są więc w szereg przeróżnych emocji nagminnie towarzyszących czytaniu.

Warto wspomnieć o realistycznie wykreowanych bohaterach, bez których historia byłaby doprawdy nijaka. Anne Bishop rewelacyjnie potrafi wzbudzić sympatię, a także sprawić, że nienawiść rośnie z każdym kolejnym słowem - wszystko zależy o tego, z czyjej perspektywy aktualnie poznajemy bieg wydarzeń. 

Doskonałym smaczkiem powieści było pokazanie, że mimo iż postawi się kobiety na najniższym piedestale, one i tak znajdą w sobie siłę, by wygrać. Autorka pokazuje, jak wyglądałby świat rządzony przez mężczyzn, gdzie "słabsza płeć" nie miałaby prawa głosu. Głosu? Co ja mówię! Nie miałaby prawa nawet żyć po swojemu! W książce kobiety muszą nosić specjalne popręgi na twarz, które mają za zadanie nauczyć je niewinności oraz pokory. Nie mają prawa czytać książek (chyba że mężczyzna wybierze im odpowiednie tytuły), chodzić do szkoły (mogą jedynie ukończyć dwie lub trzy podstawowe klasy, by umieć liczyć wydatki domostwa - za zgodą mężczyzny, oczywiście) czy pracować inaczej niż prowadząc dom, rodząc dzieci i zaspakajając seksualnie potrzeby mężów/kochanków. 

Podsumowując, Światło i Cienie to przepełniona magią powieść, obok której nie warto przechodzić obojętnie. Trzymająca w napięciu historia z niesamowicie wykreowanymi bohaterami i rzetelnie stworzonym światem. Polecam z całego serca tę przepiękną opowieść o walce z nieprawymi rządami, szerzeniu nadziei i ciężkich dążeniach kobiet, by móc żyć zgodnie z własnym życzeniem. Z racji tego, że Światło i Cienie są bezpośrednią kontynuacją, radzę najpierw zapoznać się z pierwszą częścią, czyli wspomnianymi we wstępie Filarami Świata. 

10/10

Filary Świata ↔️ część trzecia