PREMIERA 27.07.2022

Kiedy biją dwa przerażone życiem serca, to połączenie ich w jedność wydaje się idealnym rozwiązaniem. Może to doprowadzić albo do wielkiej miłości, albo do autodestrukcji. Jeśli jesteście ciekawi, jaką drogę obrali bohaterowie najnowszej powieści Mony Kasten, czyli Lonely Heart, to zapraszam do dalszej recenzji.

Czytelnicy fabułę poznają z dwóch różnych perspektyw. Pierwsza należy do Rosie Heart, lekko zagubionej dziewczyny, której życie raczej nie oszczędzało. Zakochana w muzyce od lat, Rosie zaczyna prowadzić audycję internetową, gdzie porusza tematy związane z muzyką. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu udaje jej się wybić i zdobyć grono wiernych fanów, przez co aktualnie przeprowadza wywiady na żywo z najbardziej rozpoznawalnymi nazwiskami w świecie muzyki. I już niebawem Rosie osiągnie apogeum szczęścia! Następnym chętnym do wzięcia udziału w wywiadzie jest jej ulubiony zespół, Scarlet Luck.

Druga perspektywa dotyczy Bestii, czyli Adama Sinclaira, będącego perkusistą Scarlet Luck. Chłopak mimo sławy, kompletnie nie odnajduje się w życiu, mierząc się z wieloma problemami. Uzależnienie od alkoholu, ataki paniki czy lęk przed dotykiem to zaledwie kilka z nich. 

Co połączy tę dwójkę z pozoru zupełnie różnych ludzi? Czy będą się w stanie zrozumieć? Co się dzieje, kiedy między dwa samotne serca wedrze się miłość do muzyki?

Mona Kasten w swojej powieści porusza ważne, ciężkie tematy, tworząc przy tym słodko-gorzką historię. Lonely Heart to przepiękna, urocza i niezwykle przejmująca opowieść o trudach życia, które mogą dopaść każdego, nawet najmłodszego, najbogatszego czy uwielbianego przez tłumy. 

Niezwykle podobało mi się poprowadzenie relacji między Rosie a Adamem. Nie wyczułam ani grama sztuczności, a każda ich rozmowa czy spotkanie wychodziły naturalnie. Uwielbiam, kiedy w romansach więź budująca się między bohaterami, tworzy się we własnym, niespiesznym tempie. Dodatkowo autorka urozmaiciła historię w całą gamę emocji i uczuć, które czytelnicy poznają z dwóch punktów widzenia. 

W Lonely Heart poza osobistymi problemami bohaterów ma się do czynienia z nieprzyjemną intrygą oraz zaskakującym zakończeniem. Mona Kasten pokazała również, co w człowieku potrafi wywołać lawina hejtu w Internecie. Z minusów to przewidziałam kilka wydarzeń, choć niecałościowo. 

Lonely Heart to przepiękna i wyjątkowo smutna historia o kiełkującej miłości między zagubionymi, młodymi ludźmi. W fabułę wplątano tony muzyki, co zdecydowanie uatrakcyjniło odbiór, tworząc klimat. Autorka nie boi się trudnych tematów depresji, leków, ataków paniki czy uzależnienia, dzięki czemu książka automatycznie staje się bardziej wartościowa. Polecam!

9/10

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu

PREMIERA 09.08.2022

Graham Masterton to nazwisko, którego zapewne nie trzeba przedstawiać. Autor horrorów, powieści historycznych, thrillerów, romansów oraz poradników seksuologicznych, a także reporter i redaktor w znanych czasopismach. Jego twórczość poznałam zgoła niedawno, zaczynając od Ludzi cienia (recenzja tutaj), a kończąc na Manitou (recenzja tutaj) oraz kontynuacji, czyli Zemście manitou (recenzja tutaj). Opinie były różne, więc sięgając po Noc skorpiona, jego najnowszą powieść, do końca nie wiedziałam, czego się spodziewać.

Fabuła Nocy skorpiona kręci się wokół Trinity Fox, młodej kobiety, która idąc na spotkanie z przyjaciółką, znajduję ją... płonącą w toalecie. Policja twierdzi, że to samobójstwo, ale Trinity zupełnie nie zgadza się z tą tezą. W dojściu do prawdy kobiecie pomaga Nemo Frisby, były glina, aktualnie prywaciarz chwytający się każdego zlecenia.

Podczas śledztwa na jaw wychodzą tajemnice, o których istnieniu lepiej nie mówić na głos... Ani Trinity, ani Nemo nie mają jeszcze pojęcia, w jakie łajno wdepnęli. Rezydencje w Bel Air, indiańskie demony, najpotężniejsi ludzie hollywoodzkiego biznesu, skorumpowani policjanci to zaledwie garstka przeciwności, którym trzeba będzie stawić czoło.

Czy Trinity i Nemo uda się poznać prawdę? Co skrywa luksusowa willa, gdzie niemal co noc odbywają się imprezy gwiazd?

Noc skropiona to najlepsza książka Grahama Mastertona, jaką do tej pory przeczytałam. Fabułę poprowadzono szlakiem pełnym niewiadomych, których odkrywanie sprawiało ogromną przyjemność. I niesmak, ponieważ w historii pojawiło się mnóstwo naprawdę obrzydliwych scen wywołujących mdłości. Było brutalnie, krwawo, magicznie i totalnie odjechanie. :)

Zestawiając styl oraz sposób prowadzenia narracji Nocy skorpiona do debiutu autora, widać kolosalne różnicę. W porównaniu do Manitou tutaj czytelnicy poznają każdego bohatera niemal od podszewki, dokładnie rozumiejąc jego tok postępowania, kibicując czy, wręcz przeciwnie, licząc na przykry koniec. Masterton dał swoim postaciom życie oraz prawdziwego ducha (pytanie, czy indiańskiego?), co uważam za ogromny plus.

Samo zakończenie nie zaskoczyło, ale sposób, w jaki do niego doszło, bardzo intrygował. Tak bardzo, że nie dało rady oderwać się od lektury. Choć - nie ukrywam - na początku ciężko było mi się wkręcić; udało się dopiero po kilkudziesięciu stronach.  

Ogromnie podobało mi się wstawienie do fabuły klimatu hollywoodzkich celebrytów i pokazanie ich z tej "brudnej" strony. Lubię, kiedy w krwawe, brutalne zbrodnie zamieszani są rozpoznawalni oraz kompletnie szurnięci bogacze. :)

Noc skorpiona Grahama Mastertona to książka zdecydowanie zasługująca na uwagę. Polecam za wciągającą fabułę, imponująco rozbudowanych bohaterów, dobrze wymyślone miejsce akcji oraz sceny momentami wywołujące skręt żołądka. Książka to pełna sensacji opowieść osadzona w indiańskim klimacie, gdzie rzeczywistość przeplata się z fikcją, a prawda z zakłamaniem. 

8/10

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu

Lipiec był szalonym miesiącem z wielu, naprawdę wielu względów, dlatego niezmiernie się cieszę, że udało mi się przeczytać aż tyle! Siódmy miesiąc roku 2022 kończę z 10 książkami na koncie, które dały łącznie 4377 stron. 

Książki, które przeczytałam:

☀ Republika smoka Rebecca Kuang

☀ Dłoń Króla Słońca J.T.Greathouse (recenzja tutaj)

☀ Zemsta manitou Graham Masterton (recenzja tutaj)

☀ The Love Hypothesis Ali Hazelwood

☀ Bagno Przemysław Piotrowski (recenzja tutaj)

☀ W poświacie księżyca Samantha Young

☀ Księga Nocy Holly Black (recenzja tutaj)

☀ Następca tronu Annie Gunn Halvorsen, Randi Fuglehaug (recenzja tutaj)

☀ Kłamca 2. Bóg marnotrawny Jakub Ćwiek

☀ Caraval Stephanie Garber (recenzja tutaj)

W lipcu dodatkowo pojawiło się kilka postów okołoksiążkowych, m.in. kolejna odsłona Autorskich 10 minut, w których pytania kierujecie do Eweliny Stefańskiej; odcinek Wydawnictw na Czynniki Pierwsze albo post pełen prywatnych zwierzeń dotyczących najpiękniejszego dnia w moim życiu.

Klikając na zdjęcia/grafikę poniżej, zostaniecie przekierowani do konkretnego postu:

A Wam jak minął lipiec? Dajcie znać w komentarzach!

PREMIERA 10.08.2022

Kiedy usłyszałam, że dwie najbardziej poczytne, amerykańskie autorki powieści dla młodzieży połączyły siły i napisały książkę, nie mogłam przejść obojętnie. Próba żelaza Holly Black oraz Cassandry Clare to również wstęp do cyklu Magisterium, skupiający się na przygodach dwunastoletniego Calluma Hunta. Chłopiec odkąd pamięta, zgodnie za radą ojca, nie ufa magom. Ma ku temu ważne powody związane z tragicznymi wydarzeniami z przeszłości.

Niestety, w Callumie budzi się moc, przez co w towarzystwie innych dzieciaków musi pojechać na specjalny, magiczny egzamin - Próbę Żelaza. Tam, pod czujnym wzrokiem magów, zdaje kilka testów, które zadecydują, czy chłopak zostanie przyjęty do szkoły, do Magisterium. 

Callum, któremu od lat wpajano, że magia jest zła, zrobi wszystko, by oblać egzamin. Pytanie brzmi: czy akcja rzeczywiście przybierze obrót, który idealnie zlewa się z planem Calla? Co jeśli w grę wejdą sprawy, o którym nie śniło się nawet nauczycielom w Magisterium?

Próba żelaza to pełna przygód i dynamicznej akcji, wciągająca historia. Świetny początek zapowiadający naprawdę interesujący cykl. Motyw magicznej szkoły to jeden z moich ulubionych w młodzieżówkach fantasy, przez co od pierwszych stron z radością oglądałam świat oczami Calluma, chłonąc magię całą sobą. 

Autorki stworzyły niezwykle spójną, tajemniczą oraz momentami lekko mroczną opowieść. Zbudowały niezwykły, czasami duszny, a czasami przeuroczo spokojny, klimat, dzięki któremu ani na chwilę nie miało się ochoty opuszczać murów szkoły. Calla wykreowały na wyjątkowo wrednego indywidualistę, któremu ciężko przychodzi zdobywanie przyjaźni czy nawet zwykłej sympatii zarówno wśród rówieśników jak i osób starszych. Był to powiew świeżości, ponieważ zwykle główny bohater młodzieżówek to niewinny, sympatyczny dzieciak. 

Na wspomnienie zasługuje też skryta przeszłość, którą w Próbie żelaza odkrywało się małymi kroczkami. Wątki były dawkowane, idealnie odmierzane tak, by podsycić ciekawość u czytelnika niemal do maksimum. To i wyjątkowo lekki styl autorek sprawiły, że książkę pochłonęłam na raz.

Próba żelaza Holly Black i Cassandry Clare to ciekawa fantasy dla młodzieży warta polecenia. Książka nie należy do górnolotnych, nie posiada również ultraoryginalnych wątków, nie ma skomplikowanej, zawiłej fabuły, a jednak spędziłam przy niej czas, dobrze się bawiąc. Polubiłam Calluma mimo jego awersji do zdobywania przyjaciół, a Magisterium to szkoła, w której chętnie bym zabawiła dłużej. Dobrze, że niedługo kolejne tomy. :)

7,5/10

→ Miedziana rękawica

Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu