Recenzja [69] - A co jeśli ludzie skrzywdzą cię mocniej niż wampiry?

Tematyka wampirów już dawno uległa przedawnieniu. Kiedy jednak była w modzie, a ja czytałam tylko książki z czarnymi okładkami (raz: bo byłam w gimnazjum, więc głupi wiek mną zawładnął, a dwa: żeby wkurzyć mamę ;P), nakupiłam sobie mnóstwo różnych serii o wampirach. Potem gdy bunt jako-tako zmalał, dokupiłam sobie parę sztuk książek nieczarnych, lecz też o krwiopijcach - nadal byłam nimi oczarowana. Po przeczytaniu naprawdę wielu różnych historii doznałam przesytu, w wyniku czego seria o Sookie Stackhouse biednie gniła na półce. Do czasu aż parę miesięcy temu ją odkopałam, czego efekt można znaleźć TUTAJ, czyli recenzję pierwszego tomu Martwy aż do zmroku.

U martwych w Dallas to druga część serii, która została zamieniona na drugi sezon popularnego niegdyś serialu na HBO Czysta krew. 

Co mogę napisać o książce?

Z pewnością to, że jej fabuła bardziej mi się podobała niż fabuła Martwego aż do zmroku. Sookie odrobinę dojrzała i przez większość książki nie irytowała swoim głupiutkim zachowaniem, co uprzyjemniało czytanie. Historia zaczęła się zaskakująco, ponieważ na parkingu przydrożnego baru "U Merlotte'a" pewnego dnia Sookie nagle znajduje w aucie Andy'ego Bellefleura (miasteczkowego szeryfa) porzucone ciało jej przyjaciela, Lafayeta. Po śladach policja prowadząca śledztwo ustala, że Lafayet przed śmiercią pożytkował swój czas, powiedzmy, bardzo energicznie i... dość cieleśnie. 

Mogłoby się wydawać, że przez większość książki będziemy szukać mordercy Lafayeta. Nic bardziej mylnego! Zanim śledztwo zdąży się mocniej rozkręcić, Sookie wraz z Billem dostają wezwanie do Fangtasii - klubu prowadzonego przez potężnego wampira Erica. Eric wyznacza naszym bohaterom trudne zdanie: Sookie i Bill muszą udać się do Dallas, do miasta, w którym wampiry żyją w jednej grupie, ba! gdzie wampiry mieszkają nawet w jednym domu! Po obfitującej w wiele wydarzeń podróży docierają na miejsce, gdzie Sookie zostaje poproszona o użycie swoich telepatycznych talentów w celu odnalezienia Farrella, zaginionego wampira. 

W trakcie przesłuchań Sookie coraz lepiej wdraża się w wampirze zachowania. Dosadniej poznaje ich mroczną naturę oraz powoli zaczyna rozumieć kierujące nimi motywy, co jest naprawdę bardzo ciekawym, dość nowatorskim spojrzeniem na te potwory nocy. 

Dodatkowo U martwych w Dallas spotkacie się z Bractwem Słońca, Godfreyem - wampirem nienawidzącym swojej rasy do tego stopnia, że próbuje popełnić samobójstwo (czy mu się uda i przede wszystkim jak, tego dowiecie się, czytając), ze starożytną menadą oraz orgią, gdzie rozum zostaje zastąpiony wręcz zwierzęcym pożądaniem. 

Drugi tom cyklu czyta się szybko, bo wiele się dzieje. Mamy sporo ładnie pokierowanych wątków, charakterne postacie i realne sytuacje. Mogłoby się wydawać, że zostaniemy przytłoczeni zbyt wieloma wydarzeniami, co oczywiście jest nieprawdą. Jedyne, co lekko mnie zirytowało, to relacje Sookie-Bill. Odniosłam wrażenie, że bohaterowie nie potrafią się zdecydować i albo się kochają, albo zachowują, jakby im na sobie w ogóle nie zależało. Bill wydaje się także nieco przerysowany. Rozumiem, że jest główną postacią męską, ale przydałoby mu się dodać nieco... sama  nie wiem, jaj? 

Ja się dobrze bawiłam przy czytaniu i z pewnością niebawem sięgnę po kolejną część. Jeśli będzie tak świetna jak trzeci sezon serialu - przepadłam na dobre! :)

6/10

U martwych w Dallas
Charlaine Harris
Wydawnictwo MAG
Warszawa 2009
Stron: 350

Martwy aż do zmroku ↔ Klub Martwych