Recenzja [64] - Zło może pokonać jedynie większe zło



Powszechnie przyjęte jest, że gdy Zło dochodzi do głosu, jedynie Dobro może je zwyciężyć. Maciej Ruszel w debiutanckiej powieści postawił na mniej konwencjonalne rozwiązanie: postanowił spróbować zgładzić Zło jeszcze Większym Złem. Strażnik Tresaonu zaprasza swoich czytelników na historię pełną demonów, magicznych artefaktów, bitew, legend, strachu, krwi i bogów w całkowicie nowo wykreowanym świecie. Byłabym głupcem, gdybym nie sięgnęła. Pytanie brzmi, czy żałuję?

Tego, moi drodzy, dowiecie się z dalszej recenzji. :)

Historię rozpoczyna nocny patrol w mieście Atro. Jedna z głównych bohaterek, kapitan Veana, słyszy nagle dziwne poruszenie za bramą, które wkrótce przemienia się w oblężenie. Same demony przybyły z innego wymiaru i na rozkaz jednego z bogów, plądrują ziemie należące do ludzi. W trakcie obrony miasta generał Leif wysyła Veanę z ostrzeżeniem sąsiadującego Xer, oddalonego o dwa dni drogi, a później do stolicy, do Kedy. Kobieta musi powiadomić króla Navirasa o nadchodzącej wojnie z potworami z samych czeluści piekieł.

Demony na czele z Razanelem coraz bardziej panoszą się nie po swojej ziemi, choć ich dokładne zamierzenia nie zostały poznane. Veana wraz z nowymi przyjaciółmi oraz samym królem i magiem Navirasem za wszelką cenę stara się pokonać szerzące się Zło. Kiedy jednak podstawowe założenia zawodzą, nie zostaje im nic innego, tylko inwestycja w alternatywne środki.

Zmora jest człowiekiem, który jako jedyny posiadł nieśmiertelność oraz przeogromną, niemal boską potęgę. Zdradził jednak ludzi, sprzymierzając się z demonami - rzekomo wyłącznie w celu pokonania Zła. Wskutek podstępu został pokonany i aktualnie znajduje się zamknięty w specjalnym magicznym miejscu, do którego dostęp ma zaledwie troje królów. 

Veana pada ofiarą przedziwnego, proroczego snu, w jakim widzi Zmorę. W ten sposób rodzi się plan obudzenia dawnego Zła, tyrana, który jako jedyny jest w stanie wypędzić demony z tego świata i uchronić magiczny artefakt, Tresaon, przed wpadnięciem w niepowołane ręce. Nikt jedynak nie wie, gdzie aktualnie znajduje się Tresaon i czy Zmora znów nie zdradzi, łącząc się z armią wroga.

Strażnik Tresaonu to dobry debiut. Stworzony świat wydawał się logiczny, w pełni rozwinięty i żyjący własnym życiem. Nie zostałam przytłoczona zbyt wieloma opisami krajobrazów, granic czy innych królestw, co z jednej strony jest plusem, a z drugiej minusem. Kraina oraz odległe wymiary wydały się na tyle interesujące, że chętnie poznałabym jednak nieco więcej szczegółów.

Maciej Ruszel urodził wielu bohaterów. Niestety, nie trafili jakoś mocniej do mojego serca. Z żadnym się nie zżyłam, nikogo bardziej nie polubiłam - traktowałam ich raczej jako nieodłączny element historii. Momentami irytowało mnie przeskakiwanie między punktami widzenia: raz wydarzenia przedstawiała Veana, innym razem Zmora, potem Naviras albo zwyczajny żołnierz. Zabieg ten wywołał zbyt wiele niejasności dotyczących fabuły.

No, właśnie. Fabuła. Przyznam szczerze, że mam bardzo mieszane uczucia. Niektóre fragmenty zapierały dech w piersi i czytałam je bez zastanowienia, a niektóre miałam ochotę pominąć. Szczególnie dialogi między bohaterami, które brzmiały sztucznie. Autor jednak stworzył na tyle interesującą akcję z nietuzinkowymi zwrotami, że nie mogłam przerwać lektury. Czytałam dalej i nie żałuję, bo koniec końców książka okazała się dobra. 

Warte wspomnienia są fragmenty bitew między demonami a ludźmi/magami. Zostały świetnie opisane, szczegółowo i realistycznie, mimo swoistej trudności. To ciężka sztuka, której niejeden doświadczony autor nawet się nie podejmuje, a Maciejowi Ruszelowi, debiutantowi, wyszła idealnie. 

Strażnik Tresaonu jest ciekawą propozycją, zwłaszcza dla fanów fantastyki przepełnionej potyczkami, krzyżowaniem mieczy i krwią wsiąkającą w wydeptane poła ziemi. To książka z nieco niewykorzystanym potencjałem, której dialogi momentami traciły na realności i która swoją historią potrafiła zawładnąć. Strażnik Tresaonu działa na czytelnika jak demon na człowieka tuż przed opętaniem - choć wiadomo, jakie mogą być skutki, ciężko się uwolnić.

6/10

Strażnik Tresaonu
Maciej Ruszel
Wydawnictwo Novae Res
 Gdynia 2020
Stron: 514
Za możliwość przeczytania dziękuję Wydawnictwu

24 komentarze:

  1. Ja fanką fantastyki zdecydowanie nie jestem wiec odpuszczę :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozumiem. Myślę, że po lekturze byłabyś zawiedziona, skoro fanką nie jesteś. :)

      Usuń
  2. Dobrze, że akcja posiada zwroty, gdyż to lubię w tego typu książkach.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To prawda. Wtedy książkę czyta się o wiele płynniej i szybciej. :)

      Usuń
  3. Zapowiadała się dobra książka. Myślę, że pomimo wad może dam jej szansę. Tylko nie wiem co z tymi dialogami.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zawsze możesz spróbować i ewentualnie wtedy spasować. A dialogi po prostu były wg mnie nieco oderwane od rzeczywistości.

      Usuń
  4. Ja również chyba dam szansę tej książce. Novae Res to moje ulubione wydawnictwo. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Spojrzałam na okładkę i przeczytałam "Strażnik Teksasu":D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Haha! Właśnie, bo zapomniałam napisać, że w tle przewija się Chuck Norris. :P

      Usuń
  6. Chyba nie dla mnie. Osobiście za fantastyką nie przepadam :) żeby ruszyć ten gatunek, to książka musi być taka 11/10 :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To zerknij u mnie na tag fantastyka, znajdą się 10/10 - wtedy możesz je traktować jako 11/10. :)

      Usuń
  7. Uwielbiam fantastykę, ale szczerze Ci przyznam, że ten tytuł chyba nie do końca mnie kręci.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozumiem całkowicie. Może z inną książką lepiej trafię w Twoje gusta. :)

      Usuń
  8. W sumie fabula wydaje się ciekawa, ale niestety nie przepadam za fantastyką. Ostatnio najczęściej sięgam po kryminały :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A polecasz jakiś konkretny? Bo ostatnio szukam ciekawego, oryginalnego kryminału. :)

      Usuń
  9. Nie poczułam się zainteresowana. Nie mój klimat ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Brzmi raczej przeciętnie i mało zachęcająco. No i cóż, krzyżowanie mieczy to nie do końca mój gust.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie jest to jakaś górnolotna propozycja - raczej książka z niewykorzystanym potencjałem. Nie będę zachęcać mocno do przeczytania, bo wiadomo, że są lepsze. Tą, jak już coś, powinno się traktować z przymrużeniem oka. :)

      Usuń
  11. Widzę w komentarzach, że nie tylko ja przeczytałam "Strażnik Teksasu" ;D I to za każdym jednym razem, kiedy natrafiałam na tytuł w tekście. Co do samej recenzji, nic nie będę pisać o wydawnictwie, bo "Man size" mnie z tego wyleczył. Ale potyczki, walki etc. to tylko u Tolkiena zniesę, więc może jednak nie ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hah, sama miałam problem parokrotnie, a potem jak już się nauczyłam, to strasznie przekręcałam nazwę Tresaon. Fajnie, że "man size" Cię wyleczył - moja zła wyobraźnia podsuwa mi tutaj parę dodatkowych uwag XDD.

      Usuń