Recenzja [184] - Romantyczny przewodnik po Nowej Zelandii

 

Nowa Zelandia jest państwem wyspiarskim położonym na południowy wschód od Australii; znalazłam w Internecie, że odległość między Polską a Nową Zelandią wynosi aż 17804 kilometrów, dlatego kiedy mnie by rzucił wieloletni narzeczony, na kraj ucieczki wybrałabym raczej Europę, ewentualnie Amerykę. 

Zuza, główna bohaterka debiutanckiej powieści Miki Modrzyńskiej, nie bawiła się w półśrodki. Po niespodziewanym rozstaniu z Mikołajem, porzuciła ukochane mieszkanie we Wrocławiu i znienawidzoną pracę w korporacji, wsiadła do samolotu i wylądowała dopiero w Nowej Zelandii. Kraju, w którym w zimie jest lato, które dzieli z Polską różnicę dwunastu godzin i w którym na wolności biegają niebieskie kurczaki?

Przyjaciółka Zuzy, Ola, od kilku ładnych lat zamieszkuje ten przepiękny, wyspiarski krajobraz, dlatego pomaga jej w znalezieniu pracy. Zuza zatrudnia się u małżeństwa jako niania, lecz zanim rozpocznie pracę na pełen etat, próbuje wrócić do swoich korzeni. Do zachowania, kiedy była wolna, dzika i przede wszystkim kiedy nie przejmowała się wszystkimi problemami wokół. W tym akcie szaleństwa, a dokładnie w sylwestrową noc, Zuza poznaje Nowozelandczyka, Simona.

Ten przystojny i jedyny w swoim rodzaju mężczyzna umiejętnie pokaże Zuzie uroki Nowej Zelandii. Pytanie, co się stanie po trzech miesiącach pobytu i czy Zuza wreszcie doceni siebie?

Styczniowa letnia noc Miki Modrzyńskiej jest lekkim romansem, w którym przyjemna historia przeplata się z przepięknymi, nowozelandzkimi krajobrazami. Fabuła nie należy do mocno skomplikowanych ani wyjątkowo oryginalnych, co zupełnie nie przeszkadza w ostatecznym odbiorze - książkę czyta się szybko i z wielką przyjemnością. Losy bohaterów śledzi się z ogromnym zaangażowaniem, ale również z przymrużeniem oka.

Najbardziej w książce zainteresowały mnie ciekawostki dotyczące Nowej Zelandii - wszak nie jest to zbyt popularne miejsce akcji wybierane przez autorów. Mika Modrzyńska oprowadza czytelnika po wyspie: pokazuje najciekawsze tereny czy wyjątkowo piękne zjawiska przyrodnicze, wplątuje odrobinę historii, zbliża niecodzienne zachowania mieszkańców albo podaje zaskakujące fakty dotyczące na przykład włączanych ręcznie kontaktów. Widać, że autorka znakomicie zna Nową Zelandię od strony tubylca, a umiejętne wplatanie komentarzy a propos tego wyspiarskiego państwa sprawia, że Styczniowa letnia noc jaki się jako wyjątkowa lektura. 

Co się tyczy stricte samej fabuły, poruszanych wątków czy relacji między głównymi bohaterami - nie było szału. Jak wspomniałam na powyżej, Styczniowa letnia noc nie należy do historii oryginalnych, czyli mamy zagubioną, zrozpaczoną bohaterkę, która po zerwaniu ucieka do innego kraju, gdzie poznaje przystojnego, seksowanego i niezwykle tajemniczego mężczyznę. I od tego momentu fabuła kręci się prawie wyłącznie wokół tej dwójki; schemat goni schemat.

W kilku słowach podsumowania powiem, że mimo wspomnianych nieoryginalnych aspektów, debiut Miki Modrzyńskiej jest ciekawą, lekką historią wartą przeczytania. Styczniowa letnia noc zachwyca przede wszystkim przedstawionym krajobrazem Nowej Zelandii, a swoich czytelników zabiera w podróż i sprawia, że z miejsca zakochują się w tym wyspiarskim państwie. Polecam, bo opowieść śledzi się z dużym zainteresowaniem, jest przyjemna, momentami zabawna i pełno w niej ciekawostek o Nowej Zelandii.

7/10

Styczniowa letnia noc

Mika Modrzyńska

Wydawnictwo Media Rodzina/Gorzka czekolada

Poznań 2022

Stron: 343

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję Wydawnictwu